Lech był polską walutą przez 23 dni

W dniu 5 lutego 1919 roku Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa postanowiła wprowadzić polską walutę w celu ujednolicenia obiegu pieniężnego na terenie kraju.
Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa była bankiem emisyjnym utworzonym w 1916 roku przez zaborcę niemieckiego na terenie warszawskiego generalnego gubernatorstwa.
W 1918 roku po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w obiegu była marka polska (waluta Królestwa Polskiego) oraz w zależności od rejonu kraju waluty trzech zaborców tj. korona austriacka, marka niemiecka oraz rubel carski. Projekt ustawy zakładał, że walutą polski zostanie lech a dotychczasowy emitent zmieni nazwę na Bank Polski. Setną częścią lecha miał być grosz. Nazwa ta została przyjęta 5 lutego 1919 roku dekretem Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego.
dekretlech
Przeciwnikiem wprowadzenia waluty o nazwie lech był Zygmunt Karpiński – ówczesny dyrektor Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej. Zaproponował on by polską walutą został złoty.Uzasadniał to m.in. tym, iż złoty obowiązywał jeszcze przed rozbiorami.
28 lutego 1919 roku Sejm Ustawodawczy uchylił dekret z 5 lutego 1919 wprowadzając złotego jako nową nazwę polskiej waluty.
dekretzloty

Propozycjami dla nowej nazwy waluty polskiej był m.in. pol, piast oraz Kościuszko.
Wymiana marki polskiej na złotego rozpoczęła się dopiero po reformach ministra Władysława Grabskiego w dniu 28 kwietnia 1924 roku.
Marki polskie zostały wymienione na złotówki po kursie 1 złoty = 1 800 000 marek polskich.
Zatem można uznać, że waluta lech obowiązywała w Polsce przez 23 dni.